FOTOBESPREKING 1: hoe fotografeer je opwarming van de aarde?

Dit wilde ik al zo lang en nu is-ie eindelijk daar: mijn eerste fotobespreking! Ik ben een enorme fan van fotograaf Manon van der Zwaal die de foto’s heeft gemaakt. Zij voelt zich vereerd dat ik haar foto als eerste wil bespreken in mijn nieuwe serie en ik voel me vereerd dat ik haar foto mag bespreken. Win-win dus!

Veel communicatieprofessionals lopen tegen het probleem aan dat het moeilijk is om een abstract onderwerp om te zetten in een krachtig beeld. Fotograaf Manon van der Zwaal weet juist heel goed een abstract beeldconcept te vertalen in een concreet beeld met stopkracht. Wil je ook weten hoe ze dat doet? 

Hoe een abstract begrip gevangen is in 1 beeld

De prachtige foto is een portret van klimaatwetenschapper Heleen De Coninck. Het abstracte concept van de gevolgen van de opwarming van de aarde, het smelten van de polen, de stijging van de zeespiegel en de gevolgen van die zeespiegelstijging, heeft Manon in één beeld weten te vangen. Hoe heeft ze dat voor elkaar gekregen?

Gebruik kleur en metaforen

Het beeld is oranjerood van kleur, een verwijzing naar het opwarmen van de aarde. Op dit beeld en ook op de andere beelden in de serie loopt het water op verschillende manieren over het beeld heen. Een verwijzing naar het het stijgen van de zeespiegel. Op het bovenstaande beeld is het water blauw, een verwijzing naar het smelten van de ijskappen op de Noord- en Zuidpool. Ook de gevolgen van de stijging van de zeespiegel, het water dat je tot aan de lippen stijgt is treffend in beeld gebracht. Heleen De Cock kan letterlijk net haar hoofd boven water houden op de foto.

Waarom heeft dit beeld dan ook nog veel stopkracht?

Naast dat in dit beeld heel goed het abstract concept van de gevolgen van de opwarming van de aarde is gevangen, is het ook beeld met veel stopkracht. Stopkracht wil zeggen: het is een sterk beeld dat ervoor zorgt dat de kijker stopt met kijken en scrollen en zich verleidt voelt om de pakkende (kop)tekst te lezen.

Verrassend

Het portret van klimaatwetenschapper Heleen De Conick is in de eerste plaats verrassend. Je moet even twee keer kijken om te zien hoe het opgebouwd is en dat vinden je hersenen leuk. ‘Waarom staat die mevrouw zo apart met haar hoofd naar achteren? Oh ja ze staat bijna onder water!”. 

Rustige compositie

Daarnaast is de compositie rustig. Er staan geen zaken in beeld die je afleiden. Het kost je hersenen weinig hersencapaciteit, waardoor er meer energie overblijft om het beeld te interpreteren. 

Hersenen dwingen om te kijken

Een gezicht in beeld is sowieso een goed plan als je een foto met stopkracht wilt maken of gebruiken. Onze hersenen dwingen ons om naar gezichten te kijken. Dat is iets dat uit de oertijd stamt. Om te overleven moeten we gezichtsuitdrukkingen snel kunnen ‘lezen’. Dan weten we of we rustig kunnen blijven staan of toch beter kunnen wegrennen, omdat iemand heel boos en agressief is.

Dichtbij fotograferen voor meer betrokkenheid

Tot slot door iemand van dichtbij te fotograferen voel je meer betrokkenheid bij de persoon of het onderwerp dan als je van veraf zou fotograferen. 

Fotograaf Manon van der Zwaal heeft een aantal manieren gebruikt om de kijker in het onderwerp te trekken en te verleiden om de interessante tekst te lezen. En daar is het je tenslotte om te doen.

Wil je meer weten over criteria waar een beeld aan moet voldoen wil het opvallen? Lees dan ook eens dit blog: Als je foto foto hieraan voldoet val je zeker op!

Hartelijke groet,

Jacqueline Spaans

Ik help ambitieuze ambitieuze communicatieprofessionals om op een eenvoudige en slimme manier FOTO en FILM in te zetten in hun communicatie zodat ze meer OPVALLEN.

© Jacqueline Spaans, Leiden

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *